Wednesday, November 14, 2007

ဆည္းလည္းသံ ညင္သာနဲ႔နံရံေပၚမွာ အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႔ကလုိ႔ခုန္အိပ္မႈန္စုံဖြားျဖစ္ေနတဲ႔ ငါ႔မ်က္လုံးကုိ ပြတ္သပ္ရင္းကပ်ာကယာ ျပဳံးျပလုိက္ေတာ႔ေစ႔ဟထားတဲ႔ တံခါးေပါက္ကေန လွစ္ခနဲအခ်စ္ေျပးထြက္သြားခဲ႔တယ္ဒီည လမင္းကို ငါစိတ္ေကာက္မိတယ္…
ဒီေနရာမွာ
#fullpost {display:none;}
ဒီေနရာမွာ အစစ္အမွန္ေတြ ရွိမေနဘူးလို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။………….ဒီေနရာမွာသာေနတဲ႔ “လ”၊ ျပာေနတဲ႔ “ေရ”စိုေျပတဲ႔ “ေလ”၊ သကာရည္ေလာင္းတဲ႔ “ေဆာင္း” နဲ႔အေညာင္းမိေနတဲ႔ “ေမ”…….ဒီေနရာမွာေ၀ဖန္မႈေတြ၊ သုံးသပ္မႈေတြ၊အျပစ္တင္မႈေတြ၊ ေျမွာက္ပင့္မႈေတြ၊မလိုမုန္းထားမႈေတြ၊ အားက်မႈေတြ၊စိတ္ပ်က္မႈေတြ၊ စိတ္ခြန္အားေတြအတိတ္ေတြ၊ အနာဂတ္ေတြ၊ပစၥဳပန္ေတြ၊ ေတေလေတြ၊အသိနက္နက္ေတြ၊ နေ၀တိမ္ေတာင္ေတြစာအုပ္ၾကီးသမားေတြ၊ individualist ေတြNaturalist ေတြ၊ Existentialist ေတြcentrist ေတြ…ဘယ္သူမွ မရွိ…ရွိေနတာက…“လ” “ေရ” “ေလ” “ေဆာင္း”အေၾကာင္းေတြမသိလို႔ ေအးခ်မ္းခ်င္ိတဲ႔ “ေမ”ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ေနပါရေစ။လာတယ္ဆိုလဲကန္သာေဘးရပ္ စကားမဟနဲ႔ေနာ္…၀န္းက်င္ကာလ ညသဘာ၀ထဲျဖစ္ပ်က္ေနမႈ၊ တစ္ခုခုျမင္လိုက္ပါလားဦးေနွာက္ကို ခြဲထုတ္၊ ျမက္ခင္းေပၚကန္ထုတ္ခံစားခ်က္ေတြကို နုပ္နုပ္စင္းအပ်င္းေျပ ခဏေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ပါအခန္းေလးခန္းပါတဲ႔ ၾကြက္သားတစ္စုံနဲ႔ရင္ခုန္ၾကည့္လိုက္ပါ။ထြက္သြားမယ္ဆိုလဲနႈတ္မဆက္နဲ႔ေတာ့အရင္ထဲက ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေနခ်င္သူမို႔အတုေတြထဲ တ၀ဲလည္ခ်င္လည္ပါေစေတာ့လ သာ ည ကို မငိုေစခ်င္လို႔ေလ…….တစ္ကယ္ပါ…………..ဒီေနရာမွာ အစစ္အမွန္ေတြ ရွိမေနဘူးလို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။........................ငါ႔ လမင္းေရ ခပ္တိုးတိုးသာေနပါေနာ္…

No comments: